ارزیابی اثر اقتصادی سیاستهای کنترل مصرف گاز در ایران با استفاده از چهارچوب ماتریس حسابداری اجتماعی

توسعه مصرف گاز و تاکید دولت بر گسترش شبکه گاز رسانی در سالهای اخیر از یک سو و زمانبری پروژه های تولید و عدم گسترش مناسب گاز بنا به دلایل مختلف از طرف دیگر، وضعیت تراز مصرف و تولید گاز را به صورتی در آورده است که مساله تخصیص گاز به مصارف مختلف و اولویت بندی آن به یکی از مسائل حساس در اقتصاد کشور تبدیل شده است. تخصیص گاز به بخش خانگی و تجاری ، نیروگاهها ، صنعت ، حمل و نقل، تزریق و صادرات مستلزم در نظر گرفتن مسائل و ملاحظات مختلف اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی است که تغییر در ترکیب تخصیص و اولویت هر یک از بخشها، منافع کشور را دچار دگرگونی عمیق می نماید. دراین بین تاکید بر افزایش مصرف داخلی ، ظرفیت تولید محدود و کندی پیشرفت پروژه های تولیدی و مذاکرات متعدد مقامات نفتی برای فروش گاز به کشورهای مختلف ، تضاد عجیبی را به وجود آورده است که عدم توجه به واقعیت و غفلت از برنامه ریزی دقیق می تواند صدمات بسیاری را بر مخازن نفتی ، صنایع و ... ایجاد نماید. این در حالیست که هم اکنون نیز دولت در برخی اوقات سال قادر به جوابگویی به کلیه نیازهای انرژی کشور نمی باشد از این رو مجبور به اتخاذ سیاستهای کنترلی مصرف از جمله قطع گاز برخی صنایع و نیروگاهها به منظور پاسخگویی به نیاز خانوارها می باشد. با مشخص شدن نتایج این پژوهش سیاستگزاران قادر خواهند بود بخشها و صنایعی را که کمترین تاثیر را بر خانوارها می گذارد را شناسایی نموده و در مواقع کمبود گاز ابتدا به جیره بندی یا قطع گاز در صنایعی بپردازد که تاثیرات کمتری بر خانوارها می گذارد .